38
de kinderen. Dat is een innige verhouding, een innig
beeld, en dan mogen zich die ouders verheugen in
een talrijk kroost. Maar er is een groot verschil in
die verschillende kinderen. Je hebt kleintjes, dat nog
zuigelingen zijn, maar ook reeds bijna volwassen jon*
gens die sterk uit de kluiten zijn gegroeid, krachtigen.
Maar wat komen die zelfde ouders nu doen? Zij
komen tot het bewustzijndie jongens groeien mij te
snel, die moeten een verhongeringskuur ondergaan.
(Luid applaus en gelach). Niet lief van die ouders!
In den regel verheugen de ouders zich wanneer hun
kinderen welvarend zijn en flink en wanneer die hun
vlerken weer wat kunnen uitspreiden. Maar helaas,
dit vaderlijke Bestuur slaat een anderen weg in, dat
zegt: neen ik zal ze een beetje kort houden. En
waarom? Met welk doel? Met geen loffelijk doel!
Ze willen de balletjes uit de soep zelf eten! Ik kan
mij niet voorstellen, dat het Bestuur dat ernstig meent.
Vooreerst, het is al reeds betoogd: de ouders zijn
niet ziek, die hebben dus geen extra voedsel noodig.
Zij zijn volstrekt niet ziek en er zijn middelen genoeg
aangewezen, trouwens zij weten er zelf ook nog Wel
wat, tot versterking van die ouders. Dat behoeft
niet te gaan ten koste van het kroost, dat gaat niet.
En daarom sluit ik mij volkomen aan bij wat reeds
meerdere sprekers gezegd hebben: het Bestuur kome
tot inkeer, en trekke het voorstel in. (Teekenen van
instemming
Niet ten koste van de verschillende banken, laten
die zich verder ontwikkelen en die aan het hoofd
staan van die banken, die zullen wel inzien en weten
want dat zijn toch geen onverstandige menschen
