op gelijk niveau staan en ook als zodanig wor
den behandeld. Mooier kon het natuurlijk niet,
want dat betekende: zij hebben evenveel
rechten en evenveel plichten. Ik ga nu ook er
van uit, dat de besprekingen voor de beide
banken echt op gelijk niveau zijn verlopen,
maar ik moet hierbij tot mijn spijt toch wel een
kanttekening maken. Als ik goed ben inge
licht, zijn de beslissingen -ik vind het jammer,
dat ik het moet zeggen - toch wel eens enigs
zins anders uitgevallen.
Ik moet ook nog een ander aspect naar voren
brengen. Er is namelijk een gevaar, dat ons
reeds boven het hoofd hing, maar dat zich
door de fusies wat sneller zal gaan ontwik
kelen. Ik zie hier het volgende gebeuren. De
banken worden steeds groter en dit zal lan
delijk alleen maar een gelukkig verschijnsel
zijn - het zal voor de banken ook wel hoofd
zakelijk zijn om hun plaats te behouden
maar als wij dan aanstonds, vooral in de Rand
stad Holland, dergelijke grote banken hebben,
dan zullen wij te zien krijgen, dat met name
de banken, waarvan het werkgebied tegen de
grote steden aan ligt, worden opgenomen in
de zogenaamde stadsbanken. Hierbij zie ik
dan het grote gevaar, dat de mooie organisa
ties, die wij als mensen uit de land- en tuin
bouw hebben opgezet en groot hebben ge
maakt, sterk zullen verwateren. Immers, wat
gaat er nu gebeuren? Wij gaan steeds meer
een andere groep van mensen aantrekken en
de mensen uit die groep zullen natuurlijk
evenveel rechten en evenveel plichten heb
ben als wij, maar dan hebben die mensen ook
het recht, in een bestuur zitting te nemen, en
dan zie ik gebeuren - ik acht dat een gevaar
dat het daar precies dezelfde weg opgaat als
in de gemeenteraden. U kunt zeggen: hiermee
hebben wij niets te maken, maar ik wil toch
als voorbeeld stellen, dat wij dikwijls zien, dat
in de raad van een geheel agrarische gemeen
te nog maar één of twee - als men goed telt! -
agrariërs zitting mogen hebben wanneer
zij niet al te lastig zijn! Ditzelfde gevaar zie ik
voor de toekomst ook aanwezig bij deze gro
te banken, die door personen uit heel andere
groepen zullen worden bestuurd.
Nu heb ik wel eens gehoord, dat mensen van
een andere instelling zeiden: wij verlangen
van een aanvrager, die bij ons komt, honderd
procent zekerheid; kunnen wij die zekerheid
niet krijgen, dan moeten wij hem afwijzen.
Met deze moeilijkheid hebben wij ook te ma
ken in de land- en tuinbouw. Ik kom zelf uit
een tuinbouwstreek en ik weet, dat de situatie
daar nogal wat wisselvallig is, vooral bij de
glastuinbouw. Als wij ten aanzien van iemand
uit deze sector voor 98% zekerheid hebben,
dan gaan wij eens kijken om te onderzoeken:
hoe staat het met deze man? wat is zijn toe
komst? hoe is zijn verleden? wat zijn z'n hui
selijke omstandigheden? hoe zijn z'n familie
omstandigheden? Al deze factoren kunnen bij
die laatste 2% nog wel eens een rol gaan spe
len. Een dergelijk onderzoek wordt straks
echter een onmogelijke zaak. Wij krijgen
straks in de plaatselijke besturen drie men
sen en dan zal het natuurlijk niet mogelijk
zijn, dergelijke gevallen nader te onderzoe
ken.
Ik zou het toch echt wel betreuren, wanneer
de ontwikeling in die richting ging, maar ik zie
het gevaar duidelijk boven onze hoofden han
gen.
Mijnheer de Voorzitter! Ik zou dit nog wel met
voorbeelden kunnen verduidelijken, maar ik
zal dit natuurlijk niet doen, zeker niet voor
140
